Blogovision
Μουσική
που άκουσες όλο το χρόνο.
ΟΛΟ το χρόνο.
Δώδεκα μήνες μουσικής.
Πολλές ώρες.
Δώδεκα μήνες γεμάτοι στιγμές που ντύθηκαν μουσικά, άλλοτε πετυχημένα που με έκαναν να σκεφτώ πως για μένα γράφτηκε αυτό το κομμάτι –ψωνάρα- και άλλοτε αποτυχημένα που με έκαναν να ψάχνω για κάτι καλύτερο να μου κάνει παρέα.
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει τη μουσική που μου έκανε παρέα όλον αυτόν τον χρόνο να την βάλω σε μια σειρά. Και καθώς προσπαθώ να το κάνω αυτό συνειδητοποιώ πως δεν μπορώ να το κάνω, γιατί βασικά δεν έχω την κριτική ματιά κάποιου που ξέρει από μουσική, έχω μόνο αναμνήσεις από τις φορές που άκουσα το κάθε τραγούδι.
Bugger!
«Μα εγώ έλαβα μέρος στη blogovision για να δώσω την πρωτιά στους XX. Σοβαρά τι κάνω εδώ;» ήταν η σκέψη μου όταν είδα μαζεμένη τη μουσική που άκουσα όλο το χρόνο. Κάνοντας το αρχικό ξεκαθάρισμα ,γιατί εντάξει είπαμε δεν μου άρεσε ό,τι άκουσα το 2012, είπα υπάρχει ελπίδα να χωρέσουν όλα σε μια 20αδα.
ΧΑ!
Το σκηνικό δύο βδομάδες περίπου τώρα είναι ίδιο. Κάθε μέρα, όλο και κάποιος άθελα του στα social media θα μου θυμίσει και άλλον ένα δίσκο, έσκασε και ο νέος LarryGus, μου πήρε τα μυαλά και τα πέταξε ολούθε κάνοντας άνω κάτω τη λίστα μου, βρήκα τυχαία τους Alabama Shakes και κόλλησα από το 1’, κάθε μέρα είμαι σβήσε-γράψε , πάνε πιο κάτω αυτό, φέρε πιο πάνω το άλλο, μα κρίμα δες τι μουσικάρες έχει παίξει ο Halls.
Pause.
Έχω ακόμα δύο εβδομάδες για να αποφασίσω την κατάταξη της λίστας μου. Θα μου πεις το παίρνω πολύ σοβαρά και θα σου πω ναι, έχεις δίκαιο. Αλλά να.. η λίστα μου είναι ένα απέραντο χάος στιγμών, γεμάτη χαμόγελα, στεναχώρια, φίλους, κουβέντες, αποχαιρετισμούς, όμορφα βράδια και βράδια που πέρασα μόνη με μοναδική μου παρέα τις μουσικές του Pan Pan, των Beach house, τους στίχους των Tindersticks και των Chromatics, το κλάμα της Lana-ΡΑΣ και την φωνάρα της Romy και πολλών ΠΟΛΛΩΝ άλλων.αρκετά spoilers,that's enough
ΟΛΟ το χρόνο.
Δώδεκα μήνες μουσικής.
Πολλές ώρες.
Δώδεκα μήνες γεμάτοι στιγμές που ντύθηκαν μουσικά, άλλοτε πετυχημένα που με έκαναν να σκεφτώ πως για μένα γράφτηκε αυτό το κομμάτι –ψωνάρα- και άλλοτε αποτυχημένα που με έκαναν να ψάχνω για κάτι καλύτερο να μου κάνει παρέα.
Και έρχεται η στιγμή που πρέπει τη μουσική που μου έκανε παρέα όλον αυτόν τον χρόνο να την βάλω σε μια σειρά. Και καθώς προσπαθώ να το κάνω αυτό συνειδητοποιώ πως δεν μπορώ να το κάνω, γιατί βασικά δεν έχω την κριτική ματιά κάποιου που ξέρει από μουσική, έχω μόνο αναμνήσεις από τις φορές που άκουσα το κάθε τραγούδι.
Bugger!
«Μα εγώ έλαβα μέρος στη blogovision για να δώσω την πρωτιά στους XX. Σοβαρά τι κάνω εδώ;» ήταν η σκέψη μου όταν είδα μαζεμένη τη μουσική που άκουσα όλο το χρόνο. Κάνοντας το αρχικό ξεκαθάρισμα ,γιατί εντάξει είπαμε δεν μου άρεσε ό,τι άκουσα το 2012, είπα υπάρχει ελπίδα να χωρέσουν όλα σε μια 20αδα.
ΧΑ!
Το σκηνικό δύο βδομάδες περίπου τώρα είναι ίδιο. Κάθε μέρα, όλο και κάποιος άθελα του στα social media θα μου θυμίσει και άλλον ένα δίσκο, έσκασε και ο νέος LarryGus, μου πήρε τα μυαλά και τα πέταξε ολούθε κάνοντας άνω κάτω τη λίστα μου, βρήκα τυχαία τους Alabama Shakes και κόλλησα από το 1’, κάθε μέρα είμαι σβήσε-γράψε , πάνε πιο κάτω αυτό, φέρε πιο πάνω το άλλο, μα κρίμα δες τι μουσικάρες έχει παίξει ο Halls.
Pause.
Έχω ακόμα δύο εβδομάδες για να αποφασίσω την κατάταξη της λίστας μου. Θα μου πεις το παίρνω πολύ σοβαρά και θα σου πω ναι, έχεις δίκαιο. Αλλά να.. η λίστα μου είναι ένα απέραντο χάος στιγμών, γεμάτη χαμόγελα, στεναχώρια, φίλους, κουβέντες, αποχαιρετισμούς, όμορφα βράδια και βράδια που πέρασα μόνη με μοναδική μου παρέα τις μουσικές του Pan Pan, των Beach house, τους στίχους των Tindersticks και των Chromatics, το κλάμα της Lana-ΡΑΣ και την φωνάρα της Romy και πολλών ΠΟΛΛΩΝ άλλων.
-Μέχρι και τις 30/11 θα κάνω
αλλαγές το ξέρω, may
the
XX
force
be
with
you-
